گال پوستی و نحوه گسترش آن

بیماری گال یکی از بیماریهای پوستی متعددی است که موجب خارش و بثورات پوست می‌شود. گال یک بیماری پوستی است که به دلیل یک حشره‌ ی بسیار ریز و میکروسکوپی (کنه) ایجاد می‌شود. بیماری گال مسری است و به آسانی از طریق تماس فیزیکی نزدیک، از شخصی به شخص دیگر سرایت می‌کند. این موضوع باعث می‌شود که در جمع‌هایی مانند خانواده، مهد کودک یا مدرسه این بیماری به راحتی شیوع پیدا کند. این بیماری می‌تواند در هر سنی ایجاد شود و بر خلاف تصور عامه، ارتباطی با شرایط محیطی زندگی و یا موقعیت اقتصادی یا اجتماعی بیمار ندارد. در صورتی که شخصی به بیماری گال مبتلا شود، لازم است که هم‌ زمان با خود بیمار، تمامی افرادی که در ارتباط نزدیک با او هستند نیز تحت درمان قرار بگیرند.

علت ابتلا به بیماری گال

حشره‌ی ای که موجب بیماری گال می‌شود، انگل‌ ریزی است که اندازه آن از سر سوزن نیز کوچک‌تر است. این حشرات معمولاً از طریق تماس مستقیم با پوست بدن شخص بیمار، به شخص سالم سرایت می‌کنند و در موارد نادری نیز حشره از تماس با لباس یا جای خواب شخص بیمار سرایت می‌کند. حیوانات ناقل این بیماری نیستند. افراد مبتلا به گال به طور متوسط در حدود 10 حشره‌ی بالغ گال روی سطح پوست خود دارند و برخی از افراد نیز تعداد بیشتری حشره‌ی بالغ روی پوست خود دارند. کثیف بودن موجب ابتلا به بیماری گال نمی‌شود. در موارد نادری ممکن است نوع خاصی از حشره‌ی گال به افرادی با سیستم ایمنی ضعیف مانند افراد مریض یا مسن حمله کند. در این موارد، تعداد حشرات بالغ روی سطح پوست بیمار بسیار زیاد است و بیماری به شدت مسری است.

علائم گال

• خارش: خارش پوست ممکن است شدید باشد و حالتی تیز و آزاردهنده داشته باشد و در شب‌ها بیشتر شود. خارش شدید یکی از شایع‌ترین علائم بیماری گال است.
• ضایعات پوستی : زمانی که حشره در داخل پوست تونل می‌زند راه‌هایی به شکل خط یا شبکه در پوست ایجاد می‌کند که در میان چروک‌های پوستی قابل دیدن هستند. این حفره‌های زیرپوستی موجب بروز ضایعاتی مانند کهیر ، التهاب مشابه جای گزش، دانه، جوش و یا پوسته‌پوسته شدن پوست می‌شود. در مواردی ممکن است پوست تاول بزند.
• زخم: معمولاً نواحی آلوده که بسیار زیاد خارانده شده‌اند، دچار زخم می‌شوند. زخم‌های باز پوستی می‌توانند موجب عفونت ثانویه و به دنبال آن موجب زردزخم شوند.
• پوسته‌های ضخیم (دلمه): گال دلمه بسته، نوعی از بیماری گال شدید است که در آن صدها هزار حشره و تخم حشره در پوسته‌های روی پوست تجمع یافته و موجب علائم شدید پوستی و دلمه بستن پوست شده است.

عوامل خطر بیماری گال

• افزایش سن
• سوء تغذیه
• بیماری‌های عصبی
• نقص ایمنی

انواع گال

• گال معمولی: شایع ترین نوع این آلودگی است که باعث خارش در دست ها، مچ دست و سایر نواحی می شود، اما نه روی صورت یا پوست سر.
• گال ندولار: این نوع باعث ایجاد برجستگی های خارش دار می شود که معمولاً در زیر بغل یا اطراف ناحیه تناسلی هستند.
• گال پوسته دار: افراد مبتلا به گال معمولی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است به این نوع مبتلا شوند. گال پوسته دار پوسته های ضخیم و خاکستری رنگی ایجاد می کند که حاوی هزاران کنه گال است. این نوع آلودگی به شدت مسری است.

خطرات بیماری گال

خاراندن بیش از حد می‌تواند پوست شما را بشکافد و باعث عفونتی مانند زرد زخم شود. ایمپتیگو یک عفونت در سطح پوست است که اغلب توسط باکتری استاف (استافیلوکوک) یا گاهی توسط باکتری استرپتوکوک ایجاد می‌شود. در موارد نادر، معمولاً در افرادی که دارای نقص ایمنی هستند، عفونت‌های باکتریایی می‌توانند باعث عوارض جدی مانند موار زیر شوند:

• بیماری قلبی
• بیماری مزمن کلیه
• سپتی سمی (عفونت باکتریایی جریان خون)
• همچنین خارش مداوم ناشی از جرب ممکن است منجر به بی‌خوابی شود.

تشخیص گال

گال به صورت بالینی قابل تشخیص است یعنی بر اساس علائم و ظاهر عمومی بثورات پوست انجام میشود و اغلب پزشک می تواند یک یا چند تونل مایت را بر روی پوست برای تأیید تشخیص شناسایی کند.گاهی تمایز قائل شدن بین بثورات حاصل از گال و برخی از دیگر بیماریهای پوستی مشکل است، بنابراین اگر در مورد تشخیص شکی وجود داشته باشد، پزشک به آرامی خراشی بر روی پوست خشک در منطقه آسیب دیده می دهد و سپس آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند و یا به آزمایشگاه فرستاده میشود تا وجود مایت بررسی شود.

درمان بیماری گال

درمان گال شامل استفاده از داروهایی به منظور از بین بردن انگل گال می‌شود. بدین منظور کرم‌ها و لوسیون‌های مختلفی وجود دارند که توسط پزشک تجویز می‌شوند. معمولاً تجویز پزشک این است که شما داروی مورد نظر را به کل بدن خود (از گردن به پایین) بمالید و بگذارید حداقل برای 8 ساعت روی پوست شما بماند. در صورتی که مجدداً نشانه‌هایی از کانال‌های پوستی یا ضایعات پوستی بروز کند، نیاز به انجام درمان ثانویه می‌باشد.

داروهایی که معمولاً برای درمان بیماری گال تجویز می‌شود عبارتند از:

• کرم پرمترین 5 درصد (Elimite). کرم پرمترین که به صورت خارجی استعمال می‌شود، دارای ترکیبات شیمیایی است که موجب از بین رفتن انگل‌های گال و تخم‌های آنها می‌شود. این دارو عموماً برای افراد بزرگسال، زنان باردار و کودکان بالای دو ماه ایمن است. مصرف این دارو برای مادرانی که به کودک خود شیر می‌دهند، توصیه نمی‌شود.
• لوسیون لیندان. این دارو تنها برای کسانی تجویز می‌شود که درمان‌های دیگر را نمی‌توانند انجام بدهند و یا روش‌های درمانی دیگر برای آن‌ها مؤثر نبوده است. این دارو برای کودکان زیر دو سال، زنان باردار، زنان شیرده، افراد مسن و افرادی که وزن آنها کمتر از 50 کیلوگرم است، مناسب نیست.
• کروتامیتون (Eurax). این دارو به صورت کرم و لوسیون در دسترس است. این دارو باید برای دو روز، هر روز یکبار، استفاده شود. این دارو برای کودکان و زنان باردار یا زنانی که به کودک خود شیر می‌دهند، توصیه نمی‌شود. در گذشته مواردی از عدم موفقیت درمان با کروتامیتون گزارش شده است.
• ایور مکتین یا Ivermectin (Stromectol). این دارو به صورت قرص خوراکی است و برای افرادی تجویز می‌شود که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، مبتلا به گال دلمه‌بسته‌شده هستند یا افرادی که به دیگر روش‌های درمانی با کرم و لوسیون پاسخگو نبوده‌اند. ایورمکتین برای زنان باردار، زنانی که به کودک خود شیر می‌دهند و برای کودکانی با وزن کمتر از 15 کیلوگرم تجویز نمی‌شود.
• هرچند این داروها به طور کامل انگل گال را از بین میبرند؛ اما خارش پوستی تا چند هفته ادامه خواهد داشت. ممکن است پزشک برای افرادی که به داروهای گفته شده پاسخ نمی‌دهند یا نمی‌توانند آنها را مصرف کنند، داروهای موضعی دیگری مانند سولفور مرکب در وازلین را تجویز کنند.

• درمان مشکلات پوستی با اشعه ماوراء بنفش
  تاریخ انتشار : 1388-09-28تاریخ بروز رسانی : 1399-10-04


• بیماری زرد زخم چیست، علائم و راههای درمان
  تاریخ انتشار : 1403-02-25تاریخ بروز رسانی : 1403-02-29


• علت و درمان حساسیت به بدلیجات
  تاریخ انتشار : 1400-07-21تاریخ بروز رسانی : 1400-07-24


• بیماری ناگاشیما یا خارش لک دار
  تاریخ انتشار : 1400-11-30تاریخ بروز رسانی : 1400-12-01


• بیماری آرگیریا یا آبی چیست و علت ایجاد آن چه میباشد؟
  تاریخ انتشار : 1399-11-06تاریخ بروز رسانی : 1399-11-08